ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง........ มีคันโยงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา .......ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
ไม่เมาเหล้าแล้วเรายังเมารัก ..........สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป........... แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น