เรือน

เรือนหลังน้อยคอยเธอเสนอรัก
ใสสลักถักร้อยถ้อยแลเหลียว
พร้อมรอยยิ้มพริ้มพักตร์หวานนักเจียว
คอยกลมเกลียวเกี่ยวหมดจรดกมล

๏ เรือนหลังนี้มีกันจะวันไหน
เฝ้าห่วงใยในคำล้ำเหตุผล
รักจากจินต์รินจากใจใส่ระคน
ยามสายฝนหล่นร่วงห้วงอาทร

๏ เรือนหลังเก่าเพราพริ้งอิงความฝัน
มองแสงจันทร์มั่นรักถักอักษร
ลมรำเพยเคยบอกหยอกงามงอน
นิศากรอ้อนออดยอดยาใจ

๏ เรือนหลังนิดชิดเชยเอ่ยคำถึง
ถ้อยคะนึงซึ่งเธอเพ้ออ่อนไหว
แม้นคืนค่อนก่อนเคยเผยความนัย
รักประไพใส่วางกลางดวงแด