อยู่คนเดียวให้ชั่งยั้งความคิด ระวังจิตคิดปรุงให้ฟุ้งซ่าน คิดวิตกสงสัยให้รำคาญ ส่ออาการวิปริตเพราะคิดไป คิดไม่ลงปลงไม่ตกรกสมอง จิตจดจ้องคิดวุ่นครุ่นสงสัย อยู่คนเดียวหากไม่ยั้งระวังใจ ประสบภัยความคิดเพราะจิตตน อยู่กับคนหลากหลายทั้งชายหญิง ย่อมมากสิ่งมากความตามสับสน ให้ระวังวาจาอย่าร้อนรน คำพูดตนอาจผลาญการไมตรี “เป็นมนุษย์สุดนิยมที่ลมปาก” สุนทรภู่ท่านฝากคตินี้ ก่อนจะพูดจงระวังยั้งวจี จะไม่มีสงครามความคารม อยู่กับพาลดื้อรั้นสันดานชั่ว จงระวังเกลือกกลั้วความชั่วขรม แม้นมิรักฝักใฝ่ใจนิยม อาจติดปมภาพลบว่าคบพาล อันปลาเน่าในข้องฟ้องปลาเป็น ว่าอาจเหม็นเข็นขุกทุกสถาน แม้นจำเป็นต้องคบประสบพาล จงตั้งการยับยั้งระวังตัว อยู่กับคนฉลาดจงคาดคิด พลั้งเพียงนิดเสียรู้เป็นรูรั่ว อาจโดนหลอกชอกช้ำระยำยัว ถึงเสียตัวเสียการงานเวลา เขาฉลาดก็จงคาดการเฉลียว ให้ปราดเปรียวเด็ดขาดฉลาดกว่า ฟันต่อฟันพันตูตาต่อตา ฉลาดมาจงปัญญาฉลาดไป คุณจะอยู่กับใครได้ทั้งนั้น ตราบเท่าคุณรู้ทันกันแก้ไข โลภโกรธหลงบงการสันดานใจ ก็อยู่ได้เป็นสุขทุกเวลา คุณจะอยู่กับใครได้ในโลก ตราบรู้ทันทุกข์โศกในโลกหล้า และเสพโลกทั้งปวงด้วยปัญญา โลกหรือกล้าแว้งงัด...เข้ากัดคุณ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น