คือน้ำผึ้งคือน้ำตาคือยาพิษ      คือหยาดน้ำอำมฤตอันชื่นชุ่ม

คือเกสรดอกไม้คือไฟรุม             คือความกลุ้มคือความฝันนั่นแหละรัก  

ลมหายใจรวยรินอันเบาบาง

คละคลุ้งปนเปกับไอยะเยือกแห่งฤดูกาล

ห้วงอารมณ์เก่าๆ ยังคงหลอกหลอน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สรรพสิ่งซึ่งเคยชัดแจ้ง กลับพร่ามัวลง

ราวกับสติที่มีเหลืออยู่เพียงน้อยนิดจะขาดสะบั้นลง ในชั่วพริบตา

เสียงอื้ออึงแห่งค่ำคืนอันอ้างว้าง ทะลุทะลวงทุกโสตประสาท

ปฏิกริยาตอบสนองระงับการทำงานลง โดยไม่มีสาเหตุ

กลุ่มก้อนความหวังมากมาย ระเหยหายไป อย่างไม่มีหนทางหวนกลับ

เหลือทิ้งไว้เพียงซากศพอันว่างเปล่า

ดั่งไม้ผลเปลือกสวยสด ปราศจากเนื้อในแสนหวาน

ดั่งบุบฝาบานสะพรั่ง ปราศจากหมู่แมลงดอมดม

ดั่งมหาสมุทรแสนเย็นช่ำ ปราศจากซึ่งสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่

ดั่งจันทราสกาวแสนขาวนวล ปราศจากสายตาใดๆจับจ้องเพ่งมอง

เมื่อเงาสีเทาพาดผ่าน

ใครบางคนผู้นั้น

• เร้นกายในเงามืด
  ซ่อนเนื้อในไว้หลังฉาก
  ปกคลุมสิ่งโสมมด้วยผิวผ่องใส
  ภายนอกคือรอยยิ้มแสนจอมปลอม
  ภายในคือตุ่มหนองแสนเน่าเฟะ
  รอวันน้ำเหลืองสาดกระเซ็น
  สิ่งที่หลงเหลืออยู่ภายในคือความลวงหลอก
  ความลวงหลอกที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เว้น
  ดั่งเนื้อร้ายที่กัดกินสู้เนื้อใน
  ลุกลามแพร่กระจายดั่งไฟพิโรธ
  แผดเผาวอดวาย มลายสิ้น
  เหลือไว้พียง ผงธุลีในสายลม
  หรือทั้งหมดคือมายาภาพ
  แท้จริงแล้ว สิ่งใดจริง สิ่งใดลวง
  ใครเล่าจะตอบได้
  
  
  

คงเหลือไว้แค่เสียงบทกวี
ที่จะกล่อมราตรีให้หลับใหล
วันพรุ่งนี้ไกลเกินจะเดินไป
ด้วยว่าใจของเราไม่เข้ากัน

คว้างอารมณ์หล่นร่วงดวงผลึก
ทั้งซึมลึกริดรอนทุกตอนฝัน 
ไม่มีหรอก…แม่น้ำนิจนิรันดร์
ไม่มีหรอก…แสงจันทร์กระจ่างใจ

ฉันอยู่กับปัจจุบันทุกขณะ
เลยวาระการแจกแจงแถลงไข
เพียงคำนิดคิดนำนั่นซ้ำใคร
ช่างประไรก็แค่ฝันมันไม่จริง

ไม่มีหรอก…ตัวตนคนอย่างฉัน
ไม่มีหรอก…ชายฉกรรจ์ที่ถูกสิง
ก็เห็นแค่ไม้ขอนใช่หมอนอิง
ก็เห็นแค่ความนิ่งในแววตา

โลกหมุนคว้างกลางขมับฉันกลับหัว
คำว่า”กลัว” เล็กน้อยและด้อยค่า
แม้รอยเท้าคู่เหงาจูงเรามา
คงตอบว่าผิดข้างระหว่างรอย

ฉันจะเดินไปไหนก็ไม่รู้
เมื่อตาดูหูฟังยังหวังถ้อย
ที่เป็นอยู่ก็เหมือนมันเลื่อนลอย
ที่เกี่ยวก้อยร้อยนิ้วก็ปลิวลม

ฉันไม่มีคำซื่อมาถือสัตย์
เพื่อผูกมัดปั้นปลุกความสุขสม
เป็นแต่เพียงความฝันวันโง่งม
ฉันโกหกพกลม..ก็เท่านี้

แม้ค่ำตื่นคืนร้าวฉันหนาวเหน็บ
ก็ไม่เจ็บใจสั่นกระชั้นถี่
บันไดเวียนเปลี่ยนขั้นกี่พันปี
ฉันไม่เคยรอตรงนี้อยู่ที่เดิม

ชะตาหนอก่อไว้แค่ในจิต
ฉันจะปิดฉากสวยมาช่วยเสริม
เก็บก้อนหินดินสอมาต่อเติม
เพื่อประเดิมหวังใหม่ในใจเรา

ก่อนตะวันเบิกตากับฟ้ากว้าง
คงเก็บกลืนทิศทางระหว่างเศร้า
นาฬิกาส่งเสียงเพียงเบาๆ
ก็เหลือแค่เรื่องเล่าอันเปล่ากลวง

กลีบดอกไม้เปื้อนยิ้มริมสมุด
แทนสิ้นสุดใจแสนเคยแหนห่วง
จะข่มตานอนหลับไม่กลับทวง
เพื่อทดแทนทั้งปวงที่ได้ยิน

ฉันเขียนสุข เขียนโศก บนโลกนี้
จากใจที่ไม่รู้จบจะสุดสิ้น
หากบังเอิญเธอเดินผ่านมาได้ยิน
ก็จงรู้…นี่คือถิ่นของนกกา

ไปเสพซับสุนทรีย์ของชีวิต แวะผูกมิตรมวลไม้ในสวนขวัญ อุ้มอณูอัปละอองของพืชพันธุ์ สร้างสีสรรค์โลกสวยด้วยมือเรา

ในแพรปีกเสรีของผีเสื้อ มีความฝันเหลือเฟือเผื่อโลกกว้าง เราจะร่อนลมหอบปีกบอบบาง ดื่มน้ำค้างเคล้าน้ำใจไปด้วยกัน

~ คนเคยใช่ ~

• 
  
  คนที่ใช่กลับไม่ใช่ ในวันนี้
  เพียงเพราะมีคนใหม่ ที่ใช่กว่า
  คนเคยใช่ในวันเก่า ขอกล่าวลา
  เชิญคนใช่คนใหม่มาตีตราจอง
  
  
  คนไม่ใช่ที่เคยใช่ ในวันนั้น
  ถูกฉีกฝันขว้างลงส่งเจ้าของ
  อดีตเงาเฝ้าสร้างเธอวางกอง
  ฉันนิ่งมองเมื่อใจยังไม่ชิน
  
  
  รักที่ขาดพลาดพลั้งเป็นดังแผล
  โดนรังแกหัวใจอย่างไม่สิ้น
  ทุกเศษส่วนเสียหายตั้งหลายชิ้น
  เป็นมลทินสีโศกรักโชคร้าย

  

คัดลายมือ

 "จงคัดตามให้สวยงาม"
เมื่อยังเด็ก ฉันคัดลายมือซ้ำๆ
เขียนตาม รอยย้อนย้ำ
เป็นร้อย...เป็นพันบรรทัด
เป็นร้อยเป็นพันจบ
มีรอยลบ...ซ้ำๆ กระดาษ...ช้ำ
ดินสอกุดทู่ จนลายมือสวย
คำชัด ได้ใจความดี

หากจักแสวงหา................. ลุแดนฟ้าสุราลัย
ก็ย่อมจักพบใน....................กระจ่างใสกลางดวงมาน
ที่ผ่องผุดพิสุทธิ์ศรี...................

ณ ฤดีรื่นสราญ
และชีวันอันยาวนาน...................ก้าวล่วงผ่านอย่างติดดิน

เหมือนดังความอุ่นไอ ไปเลี้ยงหัวใจไม่พอ
จึงเหงาทุกคราวที่รอ จึงท้อจนเผลอรำพึง
ทางไกลบวกกับใจกลัว ก่อตัวเป็นความคิดถึง
ผลลัพธ์คือวันหนึ่งๆ ต้องรบกวนใจเธอมากมาย
หาเรื่องโทรถามใจ และหาทางไปใกล้กัน
ความเหงาไม่ใช่ราชการ หยุดวันเสาร์อาทิตย์ไม่ได้
ได้โทร คุยก็ดีขึ้นนิดหนึ่ง แต่เริ่มคิดถึงหลังจากวางสาย
คงเพิ่มงานให้เธอมากมาย กับการแคร์ใจคน คนหนึ่ง

ความคิดถึงจากใจ อาจทำอะไรวุ่นวายไปหมด
หากมีส่วนต้องทำให้โกรธ ก็ขอโทษ ที่คิดถึง
เขาว่าถ้ารักมากพอ แค่เห็นเบอร์ขึ้นจอก็ซึ้ง
หากรักน้อยลงนิดหนึ่ง แค่ถูกคิดถึงก็ชัง
เบอร์โทร จากคนคิดถึงจัง อาจสร้างความรำคาญใจ
กลัวว่าความห่วงใย ไปเลี้ยงหัวใจไม่ทัน
แอบเหงาเมื่อเงียบงัน ยุ่งงานหรือเธอยุ่งใคร
ห่างนานบวกกลับการรอ กลายเป็นคิดมากรู้ไหม
โทษนะถ้าดูมากไป ก็เพราะใจคิดถึง เกินทน
ความคิดถึงจากใจ อาจทำอะไรวุ่นวายไปหมด
หากมีส่วนต้องทำให้โกรธ ก็ขอโทษ ที่คิดถึง
หากมีส่วนทำให้โกรธ ก็ขอโทษ ที่คิดถึง

                   

                             

                             เธอคือแรงบันดาลใจ ใช่ไหมหนอ

                            เป็นสิ่งก่อให้เกิดความมุ่งมั่น

                           ทุ่มเทใจ......เวลาศึกษาพลัน

                          แต่งกลอนนั้น ฉันทำ...เพื่อเธอเอง

                      ๐ ใช้เวลาตั้งแต่เช้า ถึงบ่ายคล้อย

                       บรรจงถ้อยร้อยคำใหม่ให้เหมาะเหมง

                                  ประสมเพลงถ้อยคำบรรเลงหมาย

                      ทั้งฉันทลักษณ์ท้ายหนักแน่นไม่ผันกลาย

                      ๐ ล่วงเวลาความเหนี่อยล้าเริ่มมาบอก

                          ว่าเราหลอกตัวเองดัง แม่นหมาย

                        เขียนกลอนใช่ง่ายดาย นะจอมใจ

                           ย้อนหลังไปใจจิต คิดปลงปลง

                     ๐ แสงอาทิตย์อำลาลับ ขอบฟ้าแล้ว

                        โอ้กลอนแก้วเห็นแนวร่าง ตามประสงค์

                           เวลานี้คงสำเร็จได้...ดังเจตจง

                        ท้ายนี้คง...ยอดมิ่งมิตร.....สนิทนาน

รักกับใคร่ ความรักนั้นรู้จักกันดีแค่ไหน ต่างจากใคร่อย่างไรใครรู้ รักยอมพลีมีใจให้เรื่อย ใคร่หมายว่าเสพกามาค่าชั่วคราว นิยายรักมากมายหลากหลายบท บ้างสลดสมหวังพังเจ็บหนาว แต่ความรักปลักฤทัยไม่ชั่วคราว เคียงข้างก้าวด้วยกันตามฝันไป แต่ใคร่นั้นรักกันฉันหนุ่มสาว แค่ชั่วคราวเท่านั้นมันมิใส ถึงเวลาผ่านพ้นวัยค้นใจ โลกกว้างใหญ่รอให้ไปก้าวเดิน อย่ามัวใคร่สนใครในตอนนี้ มันมิมีประโยชน์โปรดอย่าเสริญ เมื่อได้ร่วมเคียงข้างนานหมางเมิน ต่างก็เดินจากกันมิมั่นเอย.

เปลี่ยนรักในโลกออนไลน์ ให้กลายเป็นความรักที่ยั่งยืน

 โลกออนไลน์นอกจากจะเป็นเส้นทางที่ทำให้เราได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ๆ แล้ว ยังเป็นประตูหัวใจที่เปิดโอกาสให้หลาย ๆ คนได้รู้จักกับคนรักด้วย หากเจอคนดีถือว่าโชคดีไป แต่หากเจอกับคนที่มีจุดประสงค์อื่น อาจทำให้คุณเหมือนตายทั้งเป็นได้ ทั้งนี้ เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเองมาดูกันดีกว่าว่า ถ้าอยากจะมีรักผ่านโลกออนไลน์ควรทำอย่างไรบ้าง 
 1. นัดเจอตัวจริง
          หากต่างฝ่ายต่างซ่อนตัวอยู่หลังหน้าจอ คงไม่มีวันได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของกันและกันแน่ ๆ ดังนั้น คุณควรวางแผนชักชวนให้อีกฝ่ายออกมาเจอกันด้วย เพื่อสร้างความใกล้ชิด สานความสัมพันธ์ให้มีความสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ ยังช่วยให้พวกคุณได้เรียนรู้นิสัยใจคอ ความชอบความสนใจ ของอีกฝ่ายด้วย ทั้งนี้ คุณควรเอ่ยปากชวนหลังจากที่คุยกันแล้วประมาณ 1 เดือน ไม่ควรทิ้งระยะห่างไปมากกว่านี้

 2. เปิดเผยทุกความรู้สึก
          หากคุณคิดจะคบกันอย่างจริงจัง ควรเริ่มความสัมพันธ์ด้วยความจริงใจและซื่อสัตย์กับคู่ของคุณ ด้วยการพูดตามความเป็นจริง ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึก ความคิดเห็น ความชอบ หรือความสนใจของคุณ เพื่อทำให้อีกฝ่ายมั่นใจว่าคุณไม่ได้คิดจะหลอกลวง นอกจากนี้ คุณเองยังรู้สึกสบายใจ เพราะไม่ต้องจำเรื่องที่คุณโกหกไปด้วย ส่วนข้อมูลส่วนตัวบอกเท่าที่จะทำได้ ค่อยเปิดเผยทั้งหมดเมื่อคุณแน่ใจในตัวอีกฝ่ายแล้วดีกว่า เพื่อความปลอดภัย

 3. เช็กข้อมูลให้ชัวร์

          ควรเช็กข้อมูลของอีกฝ่ายให้แน่ใจก่อนว่าอีกฝ่ายมีตัวตนอยู่จริงหรือไม่ มีประวัติเสียหายอะไรบ้างหรือเปล่า ทั้งรูปภาพ ข้อมูลต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด รวมไปถึงคำบอกเล่าเกี่ยวกับตัวเขาเอง ไม่ว่าจะเป็นอาชีพ การงาน ความเป็นอยู่ หรืออื่น ๆ และไม่ควรเชื่อใจจนกว่าจะมั่นใจว่าเขาไม่ใช่พวกมิจฉาชีพที่กำลังจะหลอกลวง หรือคิดมิดีมิร้ายกับคุณ

 4. ไม่ควรแชทนาน 
          ความรักที่เกิดขึ้นในโลกมีระยะเวลาแค่ 6 เดือน หรือมากกว่านั้นนิดหน่อย ไม่ใช่ความรักที่ยืนยาวอย่างที่คุณคิดแน่ ๆ หากพวกคุณคุยผ่านหน้าจอเพียงอย่างเดียว เพราะความตื่นเต้นที่เคยมีจะค่อย ๆ หายไปจนกลายเป็นความเคยชิน และรู้สึกเบื่อ ในที่สุดต่างฝ่ายจะค่อย ๆ ถอยห่างออกจากกันไปเอง ดังนั้น หากคุณต้องการความรักที่ยืนยาว ควรเรียนรู้จากตัวจริงของกันและกันดีกว่า

 5. วางแผนอนาคต 

          หากพวกคุณต้องการพัฒนาความสัมพันธ์ที่มีอยู่ให้ดีขึ้น ควรชวนอีกฝ่ายพูดคุยและวางแผนเรื่องในอนาคตด้วย นอกจากจะเป็นการศึกษาความคิดเห็นและทัศนคติแล้ว ยังเป็นการเช็กความจริงใจของอีกฝ่ายด้วย 

 6. เช็กความรู้สึกของตัวเอง  
          ก่อนที่คุณจะมอบความรักให้กับใคร ควรถามความรู้สึกตัวเองให้ดีก่อนว่ารู้สึกอย่างไรกับคนคนนี้ เนื่องจากบางคนด่วนตัดสินใจคบ ทั้งที่จริง ๆ แล้วแค่เหงาเท่านั้น เมื่อมีคนมาคุยด้วยคิดไปเองว่าเป็นความรัก เพราะคนที่รักกันจริง ๆ ต้องรับสิ่งที่อีกฝ่ายเป็นได้ทุกอย่าง ทั้งหน้าตา รูปร่าง นิสัย ความสนใจ ความคิด ทัศนคติ และอื่น ๆ หากมีจุดที่คุณรับไม่ได้ ไม่ควรตัดสินใจและคิดไปเองว่า...คุณรักเขา

 7. เปิดเผยความจริง  

          หากก่อนหน้านี้คุณโกหกหรือปิดบังบางเรื่องเอาไว้ ถึงเวลาที่คุณควรบอกความจริงไปได้แล้ว เพราะความรักควรเริ่มต้นด้วยความซื่อสัตย์ อีกฝ่ายคงไม่ปลื้มแน่ ๆ หากพบว่ารูปภาพที่เห็นผิดไปจากความเป็นจริง และคงเสียใจไม่น้อยเลยถ้ารู้ว่าคุณเป็นคนโกหก และสร้างเรื่องต่าง ๆ ขึ้นมา หรือคิดว่าคุณเป็นพวกมิจฉาชีพไปเลยก็ได้ 

          ความรักในโลกออนไลน์ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวเสมอไป ถ้าหากคุณรู้จักระมัดระวังตัวด้วยการตรวจสอบ และเช็กข้อมูลต่าง ๆ ให้ละเอียดรอบคอบเสียก่อน ทั้งรูปภาพ ข้อมูลส่วนตัว และเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเขา และมั่นใจว่าคนที่คุณกำลังคุยด้วยมีตัวตนอยู่จริง ๆ ไม่ใช่บุคคลที่โดนสร้างขึ้นมา หรือเป็นพวกประสงค์ร้ายกับคุณ

ความผูกพันกับการหลอกลวง ...รักออนไลน์ ...มีจริงไหมนะ

การแสวงหาความรักที่ออนไลน์อยู่บนโลกไซเบอร์ใบนี้ไม่ได้ง่ายดายหรือยากลำบากไปกว่าการแสวงหาความรักในโลกแห่งความเป็นจริง ที่มีผู้คนเดินสวนกันไปมาแม้แต่น้อย
มันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากชีวิตจริง คุณจะบอกได้ในทันทีที่คุณเดินสวนกับใครสักคน และรู้สึกสะดุดตา สะดุดความรู้สึกกับใครคนนั้นไหม ว่าคนๆนั้นคือคนที่ใช่....คือใครบางคนที่คุณตามหา หรือคือคนที่คุณมั่นใจว่าจะวางอนาคตไว้ร่วมกับเขา
แน่นอน...หากคุณยังมีเหตุผลเพียงพอที่จะไม่ปล่อยให้อารมณ์อ่อนไหววาบหวามเป็นตัวบงการ ว่าคนที่คุณคิดว่า เขาอาจจะใช่คนที่คุณรอคอยคือ คนที่จะร่วมชีวิตกับคุณ จนกว่าคุณจะได้เรียนรู้ และพิสูจน์คนคนนั้นอย่างชัดเจนเสียก่อน
การแลกเปลี่ยนทางความคิดกับคนพิเศษที่ออนไลน์มาพบกันอาจเริ่มต้นขึ้นอย่างเปิดเผยและง่ายดาย ความสวยงามของตัวหนังสือที่พิมพ์ส่งมา อาจมีมนต์ขลังเสียจนทำให้หัวใจของคุณ....ผูกมัดด้วยจินตนาการงดงามของภาพฝันอุดมคติ แต่คุณจะด่วนสรุปได้อย่างไรว่า....นั่นคือ....ความรัก
จนกว่าคุณจะก้าวออกมาจากโลกแห่งความฝันของคุณ เพื่อมาพบกับความเป็นจริงที่คนคนนั้นเป็นอยู่ การปล่อยให้ตัวเองผูกพันกับจินตนาการ
มีแต่จะทำให้คุณพบกับความผิดหวังและปวดร้าว หากภาพฝันนั้นไม่เป็นอย่างที่คุณคิดความรักไม่อาจเริ่มต้นระหว่างคนแปลกหน้า และไม่ว่าคุณจะออนไลน์
คุยกับเขายาวนานนับปี ด้วยความรู้สึกที่คุ้นเคยเปิดเผยเพียงไร กำแพงแห่งความแปลกหน้าก็ไม่มีวันพังทลายลง จนกว่าคุณและเขาจะได้พบกันในโลกแห่งความเป็นจริงรักแท้ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายดายบนโลกสับสนใบนี้ และยิ่งไม่อาจค้นพบได้ง่ายดายในโลกที่มองไม่เห็น ความรักต้องการการเรียนรู้ และเข้าใจอย่างลึกซึ้งระหว่างคนสองคน ความรักคือการรู้จัก เพื่อที่จะยอมรับในตัวตนของกันละกันอย่างแท้จริง
ดังนั้นหากคุณกำลังคิดว่าคุณมีความรักหรือเจ็บปวดกับคนพิเศษซักคนที่ออนไลน์มาพบกันประจำทุกวัน ทั้งที่คุณไม่เคยได้ยินเสียง ไม่เคยเห็นหน้า และไม่เคยจะรับรู้ความจริงว่าเขาเป็นอย่างไรเมื่อใช้ชีวิตอยู่ในสังคมปกติ หรือเพียงแต่หลงรักภาพอุดมคติที่ตัวเอง เป็นคนสร้างขึ้นมา
ก็คือการพาเขาก้าวออกมาจากโลกแห่งจินตนาการใบนั้น

เพื่อมาพบกันในชีวิตจริงจำไว้ว่า..หนึ่งปีที่คุยกัน...ก็ไม่เท่าหนึ่งวันที่ได้พบหน้า เมื่อคุณพบเขา
คุณจะได้คำตอบกับตัวเองชัดเจนว่าเขา คือคนที่คุณสมควรเรียนรู้ และรู้สึกพิเศษต่อไปหรือไม่ สีหน้า แววตา และภาษาท่าทางอื่นๆของเขา คือสิ่งที่จะทำให้คุณรู้ชัดเจนได้มากกว่า...ตัวหนังสือ ที่อ่อนหวานห่วงใยที่พิมพ์ส่งมา
หรือเสียงทางโทรศัพท์ว่าเขาคือเพื่อนที่จริงใจ และต้องการผูกมัดกับคุณอย่างจริงจัง หรือ เพียง แต่ ต้องการให้คุณตกหลุมพรางความเชี่ยวชาญในการใช้ภาษาเพื่อความสนุกในเกม หรือผลประโยชน์ ทางอารมณ์ หากคุณรู้ตัวว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่อ่อนไหว เชื่อคนง่าย และมองโลกในแง่ดีเกินไป ก็จงอย่าใช้หัวใจในการตัดสินและรับรู้ตัวหนังสือที่ผ่านมาทางอินเตอร์เนต และจงใช้สมองในการอ่านทุกตัวอักษรอย่างมีสติ อย่าปล่อยให้กับดักของภาษา พันธนาการหัวใจคุณ อย่างที่ตัวฉันเองและเพื่อนๆอีกหลายคนเคยเผลอไผลมาก่อน
แต่ถ้าคุณเป็นคนที่มีเหตุผลและเท่าทันเกมสนุกในโลกไซเบอร์นี้ จนรู้สึกชินชากับทุกตัวหนังสือทุกตัวที่พิมพ์ส่งมา ก็ได้โปรดอย่าใช้ตัวหนังสือของคุณ ตอบกลับไปในสิ่งที่ตัวคุณเองไม่ได้รู้สึกรู้สา เพราะคนที่ได้อ่านข้อความของคุณ อาจเป็นเพียงมือใหม่ที่อ่อนไหว และตกหลุมพรางของถ้อยคำที่คุณใช้ได้ง่ายดาย
To handle yourself, use your head,
To handle others, use your heart.
จงใช้สมองดูแลหัวใจของคุณเอง และจงใช้หัวใจเพื่อดูแลหัวใจดวงอื่นๆที่ออนไลน์มาพบกับคุณ.....หากคุณเป็นคนหนึ่งซึ่งกำลังออนไลน์เพื่อค้นหารักแท้ ก็ขอให้คุณโชคดีและเดินทางในโลกไซเบอร์นี้อย่างปลอดภัย จนกว่าจะพบใครซักคนที่พร้อมจะก้าวไปในชีวิตจริงกับคุณ ที่สำคัญ....อย่าลืมระมัดระวังดูแลหัวใจคุณเองให้ดีตลอดการเดินทางครั้งนี้ด้วย

การแสวงหาความรักที่ออนไลน์อยู่บนโลกไซเบอร์ใบนี้ไม่ได้ง่ายดายหรือยากลำบากไปกว่าการแสวงหาความรักในโลกแห่งความเป็นจริง ที่มีผู้คนเดินสวนกันไปมาแม้แต่น้อย
มันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากชีวิตจริง คุณจะบอกได้ในทันทีที่คุณเดินสวนกับใครสักคน และรู้สึกสะดุดตา สะดุดความรู้สึกกับใครคนนั้นไหม ว่าคนๆนั้นคือคนที่ใช่....คือใครบางคนที่คุณตามหา หรือคือคนที่คุณมั่นใจว่าจะวางอนาคตไว้ร่วมกับเขา
แน่นอน...หากคุณยังมีเหตุผลเพียงพอที่จะไม่ปล่อยให้อารมณ์อ่อนไหววาบหวามเป็นตัวบงการ ว่าคนที่คุณคิดว่า เขาอาจจะใช่คนที่คุณรอคอยคือ คนที่จะร่วมชีวิตกับคุณ จนกว่าคุณจะได้เรียนรู้ และพิสูจน์คนคนนั้นอย่างชัดเจนเสียก่อน
การแลกเปลี่ยนทางความคิดกับคนพิเศษที่ออนไลน์มาพบกันอาจเริ่มต้นขึ้นอย่างเปิดเผยและง่ายดาย ความสวยงามของตัวหนังสือที่พิมพ์ส่งมา อาจมีมนต์ขลังเสียจนทำให้หัวใจของคุณ....ผูกมัดด้วยจินตนาการงดงามของภาพฝันอุดมคติ แต่คุณจะด่วนสรุปได้อย่างไรว่า....นั่นคือ....ความรัก
จนกว่าคุณจะก้าวออกมาจากโลกแห่งความฝันของคุณ เพื่อมาพบกับความเป็นจริงที่คนคนนั้นเป็นอยู่ การปล่อยให้ตัวเองผูกพันกับจินตนาการ
มีแต่จะทำให้คุณพบกับความผิดหวังและปวดร้าว หากภาพฝันนั้นไม่เป็นอย่างที่คุณคิดความรักไม่อาจเริ่มต้นระหว่างคนแปลกหน้า และไม่ว่าคุณจะออนไลน์
คุยกับเขายาวนานนับปี ด้วยความรู้สึกที่คุ้นเคยเปิดเผยเพียงไร กำแพงแห่งความแปลกหน้าก็ไม่มีวันพังทลายลง จนกว่าคุณและเขาจะได้พบกันในโลกแห่งความเป็นจริงรักแท้ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายดายบนโลกสับสนใบนี้ และยิ่งไม่อาจค้นพบได้ง่ายดายในโลกที่มองไม่เห็น ความรักต้องการการเรียนรู้ และเข้าใจอย่างลึกซึ้งระหว่างคนสองคน ความรักคือการรู้จัก เพื่อที่จะยอมรับในตัวตนของกันละกันอย่างแท้จริง
ดังนั้นหากคุณกำลังคิดว่าคุณมีความรักหรือเจ็บปวดกับคนพิเศษซักคนที่ออนไลน์มาพบกันประจำทุกวัน ทั้งที่คุณไม่เคยได้ยินเสียง ไม่เคยเห็นหน้า และไม่เคยจะรับรู้ความจริงว่าเขาเป็นอย่างไรเมื่อใช้ชีวิตอยู่ในสังคมปกติ หรือเพียงแต่หลงรักภาพอุดมคติที่ตัวเอง เป็นคนสร้างขึ้นมา
ก็คือการพาเขาก้าวออกมาจากโลกแห่งจินตนาการใบนั้น

เพื่อมาพบกันในชีวิตจริงจำไว้ว่า..หนึ่งปีที่คุยกัน...ก็ไม่เท่าหนึ่งวันที่ได้พบหน้า เมื่อคุณพบเขา
คุณจะได้คำตอบกับตัวเองชัดเจนว่าเขา คือคนที่คุณสมควรเรียนรู้ และรู้สึกพิเศษต่อไปหรือไม่ สีหน้า แววตา และภาษาท่าทางอื่นๆของเขา คือสิ่งที่จะทำให้คุณรู้ชัดเจนได้มากกว่า...ตัวหนังสือ ที่อ่อนหวานห่วงใยที่พิมพ์ส่งมา
หรือเสียงทางโทรศัพท์ว่าเขาคือเพื่อนที่จริงใจ และต้องการผูกมัดกับคุณอย่างจริงจัง หรือ เพียง แต่ ต้องการให้คุณตกหลุมพรางความเชี่ยวชาญในการใช้ภาษาเพื่อความสนุกในเกม หรือผลประโยชน์ ทางอารมณ์ หากคุณรู้ตัวว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่อ่อนไหว เชื่อคนง่าย และมองโลกในแง่ดีเกินไป ก็จงอย่าใช้หัวใจในการตัดสินและรับรู้ตัวหนังสือที่ผ่านมาทางอินเตอร์เนต และจงใช้สมองในการอ่านทุกตัวอักษรอย่างมีสติ อย่าปล่อยให้กับดักของภาษา พันธนาการหัวใจคุณ อย่างที่ตัวฉันเองและเพื่อนๆอีกหลายคนเคยเผลอไผลมาก่อน
แต่ถ้าคุณเป็นคนที่มีเหตุผลและเท่าทันเกมสนุกในโลกไซเบอร์นี้ จนรู้สึกชินชากับทุกตัวหนังสือทุกตัวที่พิมพ์ส่งมา ก็ได้โปรดอย่าใช้ตัวหนังสือของคุณ ตอบกลับไปในสิ่งที่ตัวคุณเองไม่ได้รู้สึกรู้สา เพราะคนที่ได้อ่านข้อความของคุณ อาจเป็นเพียงมือใหม่ที่อ่อนไหว และตกหลุมพรางของถ้อยคำที่คุณใช้ได้ง่ายดาย
To handle yourself, use your head,
To handle others, use your heart.
จงใช้สมองดูแลหัวใจของคุณเอง และจงใช้หัวใจเพื่อดูแลหัวใจดวงอื่นๆที่ออนไลน์มาพบกับคุณ.....หากคุณเป็นคนหนึ่งซึ่งกำลังออนไลน์เพื่อค้นหารักแท้ ก็ขอให้คุณโชคดีและเดินทางในโลกไซเบอร์นี้อย่างปลอดภัย จนกว่าจะพบใครซักคนที่พร้อมจะก้าวไปในชีวิตจริงกับคุณ ที่สำคัญ....อย่าลืมระมัดระวังดูแลหัวใจคุณเองให้ดีตลอดการเดินทางครั้งนี้ด้วย

รักแท้แพ้ใกล้ชิด

" ใครบางคน...พบรักแท้...แค่หลับตา...
ใครบางคน...มองหา...กลับไม่เห็น...
ใครบางคน...ได้รักมา...แต่ยากเย็น...
ใครบางคน...มองเห็น...กลับเมินไป..."

คุณเชื่อไหม...? ว่ารักแท้มีจริง

การพิสูจน์รักแท้...
วัยและประสบการทำให้คนมีนิยามของ "รักแท้" แตกต่างกันไป
     - บางคนก็ว่ารักแท้ไม่เคยอาศัยอยู่บนโลกมนุษย์
     - บางคนก็ว่ารักแท้คือรักที่กำลังรักอยู่ยามนี้
     - บางคนก็ว่ารักแท้หาเอาได้ตามเตียงทุกเตียง
     แต่ มีนักจิตวิทยาได้ให้องค์ประกอบของรักแท้สำหรับให้คนพิสูจน์ความรักหนนั้นของตนว่า "มันเป็นรักแท้ขนานแท้ รักแท้แบบปลอมปน
หรือรักแท้ที่ปลอมสนิท"
@@ต้องมีความรู้สึกได้สัมผัสกับความสุขร่วมกับคนๆนั้น@@
     - เมื่ออยู่ด้วยกันก็จะมีความสุขมาก ไม่เคยเบื่อที่เขาอยู่ใกล้ๆและเมื่อยามที่เขาห่างไกลไม่ได้เห็นหน้า ก็จะรู้สึกเหงา ๆและคิดถึง
ไม่ใช่พอเขาหันหลังให้ยังเห็นชายเสื้อแว้บๆ ก็แทบจะตีปีกโลดเต้นดีใจ
@@ต้องให้ความเคารพนับถือคนๆ นั้น@@
     - ถ้ารักใครสักคน แล้วตั้งหน้าดูถูกไม่เคยให้ความเคารพ ใครอื่นจะเคารพคนๆ นั้นของเรา
และการที่ได้รักใคร่กับคนที่ใคร่ๆเขาดูถูก มันจะเหลือความภูมิใจในคนๆ นั้นสำหรับเราได้ยังไง
@@ต้องรู้สึกว่าคนๆ นั้นเป็นที่พึ่งได้@@
     - เมื่อเกิดวิกฤตการณ์ขึ้นในชีวิต ก็มั่นใจว่าเขาจะอยู่เคียงข้าง เพื่อคอยช่วยเหลือ ไม่ใช่ว่าเรากำลังจะตกตึกอยู่รอมร่อ ก็ไม่ยืนมือเข้ามาช่วยฉุด
@@ต้องเชื่อมั่นว่าถ้ามีปัญหาใดๆ เกิดขึ้น ไม่ว่าจะรุนแรงแค่ไหนสัมพันธภาพก็ยังคงดำเนินต่อไป@@
     - เพราะคนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ถ้ารู้จักอภัยกันมันก็อยู่กันทน ไม่ใช่ผิดหนเดียวก็ถีบส่ง
@@ต้องเข้าถึงความต้องการ อารมณ์ และความรู้สึกของคนๆนั้น@@
     - อย่างถ้ารู้ว่าชอบจะอยู่คนเดียว ตามลำพังบ้าง ก็ควรเปิดโอกาสได้อยู่กับตัวเองด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่เปิดโอกาสอย่างกระเง้ากระงอด
@@ต้องมีความรู้สึกต้องตาต้องใจในสรีระของคนๆนั้น@@
     - ไม่ว่าจะต้องเสน่ห์ในความเป็นหญิงกำยำ หรือในความล้านจนขึ้นเงาวับบนหัวเขามันก็มีส่วนในความรักเหมือนกัน
@@ต้องรู้สึกว่าเราสามารถจะพูดคุยกับคนๆนั้นได้ทุกเรื่องอย่างเปิดอก@@
     - สามารถที่จะขุดความรู้สึกส่วนลึกในหัวใจขึ้นมาพูดได้ ไม่ใช่ต้องปิดบังความรู้สึกส่วนนั้นไว้ เพราะกลัวว่าถ้าพูดออกมาแล้วเราจะอับอาย
หรือไม่มีกลัวว่าเขาได้ยินแล้วจะผงะหงายแล้วเดินหายไปจากชีวิต
@@ต้องรู้สึกว่าคนๆนั้นเป็นของมีค่าในมือ@@
     - ถ้าไม่มีเขาสักคนชีวิตของเราก็สูญของมีค่าไป
@@ต้องรู้สึกเต็มใจที่มีส่วนร่วมกับคนๆนั้นในหลายๆด้าน@@
     - เป็นต้นว่า ความคิด อารมณ์และเวลา แต่ไม่ใช่ร่วมกับเขาไปหมด จนเขาไม่เหลือความเป็นตัวของตัวเอง

" ใครบางคน...พบรักแท้...แค่หลับตา...

ใครบางคน...มองหา...กลับไม่เห็น...

ใครบางคน...ได้รักมา...แต่ยากเย็น...

ใครบางคน...มองเห็น...กลับเมินไป..."

นี้ละบทพิสูจน์รักแท้ละค่ะ

...........ท้องทุ่งนา............. จากสีเขียว เปลี่ยนมา หาสีเหลือง ดูประเทือง ทั่วท้องนา พาสดชื่น สีเหลืองทอง มองงามแท้ แม้กลางคืน แสงเดือนยื่น สาดส่องมา พาสุขใจ เมื่อแสงทอง ยามค่ำลง คงสาดส่อง เป็นสีทอง มองแล้วสุข ทุกข์จางหาย มองทุกวัน น่าชื่นชม สุขสมใจ มองครั้งใด ดูแสนงาม อร่ามตา .......ฟ้าสีคราม..........

.สายลมหนาว.....
สิ้นวสันต์ เหมันต์ ผ่านมาถึง
ใจคำณึง ถึงหนาว เหมือนคราวก่อน
ด้วยหนาวเหน็บ ในกาย ใจอาวรณ์
แม้ยามนอน แสนหนาว เหน็บร้าวราน
กระท่อมน้อย กลางทุ่งนา ที่อาศัย
หนาวทีไร แสนโหดร้าย เหมือนไฟผลาญ
ทั้งผ้าผวย มีน้อยหนอ ไม่พอกัน
กลางคืนนั้น หนาวเสียยิ่ง กว่าสิ่งใด
แม่ย้ำเตือน ลูกรัก ให้ห่มผ้า
อดทนนะ ให้ถึงวัน อันสดใส
คงหายหนาว นะแก้วตา อย่าอ่อนใจ
ห่มผ้าให้ อบอุ่น คุ้นคุ้มกาย
แม่ก่อไฟ ให้ผิง อิงแก้หนาว
มาเถิดเจ้า หนาวนั้น มันคงหาย
จนกว่าว่า กลางคืน จะผ่านไป
ถึงวันใหม่ คงหายหนาว เจ้าลูกยา

จะเชื่อใครฟังใครใคร่ครวญคิด                           ต้องพินิจพิจารณาอย่างหลงใหล

โบราณว่า “รู้หน้าไม่รู้ใจ”                                       ท่องเอาไว้ใส่จิตให้คิดจำ

๏ คำพูดคนสับสนและว้าวุ่น                                 คำร้ายกรุ่นปะปนชะน่าขำ

เคยสัญญาให้สัจจะแล้วไม่จำ                               แสนระกำช้ำ “ลมปาก” จากคำคนฯ

เพียงลมปาก ยากนัก จักรู้ได้                               ทั้งหญิงชาย เอ่ยกัน ตามประสา

พูดเป็นร้อย เอ่ยเป็นสิบ มากวาจา                          ต่างภาษา ต่างที่มา ต่างท่าที

๏ บางคนพูด ฉอเลาะ หยอดคำหวาน                     เปรียบดั่งตาล หวานรส ให้สุขศรี

เพียงลมปาก อาบยาพิษ ไม่ปรานี                          ฟังบางที ว้าวุ่น สุดชีวา

๏ บางคนพูด น้ำท่วมทุ่ง เนื้อหาน้อย                       พร่ำเป็นร้อย พูดไปเรื่อย ไร้เนื้อหา

บ้างก็พูด พาตน หมดราคา                        เปรียบดั่งปลา ตายเพราะปาก ลำบากกาย

๏ จงพูดดี นั้นล้วนเป็น ศรีแก่ปาก                           ไม่ลำบาก พูดให้ดี มีความหมาย

หากพูดมาก ปากมีสี ให้วุ่นวาย                         จะหยาบคาย ไม่ต้องพูด เปลืองวาจา

๏ บางลมปาก หลากหลาย ให้ชวนคิด                    ให้ใช้จิต ไตร่ตรอง ถึงภาษา

อันปากร้าย แต่ใจดี ให้พึ่งพา                                คำพูดจา เตือนสติ จงคิดดี

๏ สุดท้ายนี้ ผู้เขียน อยากจะฝาก                           พูดไม่ยาก พูดให้ดี จะสุขขี

ใช้ความคิด พิจารณา จะได้ดี                                ดูท่าที ใช้ดูคน ใช่วาจาฯ

...............................................