วันอาทิตย์ที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2557

                             
                             เธอคือแรงบันดาลใจ ใช่ไหมหนอ
                            เป็นสิ่งก่อให้เกิดความมุ่งมั่น
                           ทุ่มเทใจ......เวลาศึกษาพลัน
                          แต่งกลอนนั้น ฉันทำ...เพื่อเธอเอง
                      ๐ ใช้เวลาตั้งแต่เช้า ถึงบ่ายคล้อย
                       บรรจงถ้อยร้อยคำใหม่ให้เหมาะเหมง
                                  ประสมเพลงถ้อยคำบรรเลงหมาย
                      ทั้งฉันทลักษณ์ท้ายหนักแน่นไม่ผันกลาย
                      ๐ ล่วงเวลาความเหนี่อยล้าเริ่มมาบอก
                          ว่าเราหลอกตัวเองดัง แม่นหมาย
                        เขียนกลอนใช่ง่ายดาย นะจอมใจ
                           ย้อนหลังไปใจจิต คิดปลงปลง
                     ๐ แสงอาทิตย์อำลาลับ ขอบฟ้าแล้ว
                        โอ้กลอนแก้วเห็นแนวร่าง ตามประสงค์
                           เวลานี้คงสำเร็จได้...ดังเจตจง
                        ท้ายนี้คง...ยอดมิ่งมิตร.....สนิทนาน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น