Ladatipamon

ริมหน้าต่าง ริมหน้าต่างที่ติดชิดเตียงตั้ง คนป่วยนั่งมองผ่านหน้าต่างนั้น เขาเล่าเรื่องเบื้องนอกบอกแบ่งปัน ให้เพื่อนกันที่ป่วยหนักพักอีกเตียง จากห้องคนป่วยหนักที่พักอยู่ สองเตียงคู่คนละฝั่งนอนฟังเสียง จากคนหนึ่งสู่คนหนึ่งซึ่งนอนเคียง ด้วยสำเนียงเหงาเศร้าคละเคล้ากัน ข้างนอกนั้นแลริ้วมีทิวหญ้า มีท้องฟ้าสวยงามดุจความฝัน มีสายธารไหลผ่านดุจม่านควัน มีตะวันอบอุ่นละมุมละไม มีถนนทอดยาวเข้าตัวตึก มีซอยลึกผู้คนล้นขวักไขว่ มีสนามเด็กเล่นเห็นแต่ไกล ชิงช้าไกวม้าหมุนละมุมตา มีไม้ดอกสวยงามยามฟ้าใส มีต้นไม้ใบบังพรั่งพฤกษา มีฝูงนกผกผินบินไปมา มีดารายิ้มเยือนเป็นเพื่อนจันทร์ จนวันหนึ่งถึงคราเขาลาจาก ความตายพรากคนป่วยที่ช่วยฝัน คนที่วาดภาพแสงแห่งตะวัน เตียงใบนั้นพลันว่างร้างสำเนียง คนที่เหลือขอเปลี่ยนเวียนเตียงตั้ง ขอมานั่งมองภาพทราบจากเสียง เขาจะเง้อมองดูอยู่บนเตียง เขาเห็นเพียง "กำแพงอิฐ" ปิดบังตา