รักของแม่

ไม่มีแม่คนใดมีสุข  ถ้ารู้ข่าวว่าลูกมีทุกข์ 
แต่มีหลาย ๆ ลูกมีความสุข ลืมคิดถึงความทุกข์ของพ่อแม่ ฯ

รักของแม่ รักใดเล่าจะแน่เท่าแม่รัก                 ผูกสมัครรักมั่นไม่หวั่นไหว ห่วงใดเล่าเท่าห่วงแห่งดวงใจ          ที่แม่ให้กับลูกอยู่ทุกครา ยามลูกขื่นแม่ขมตรมหลายเท่า         ยามลูกเศร้าแม่โศกวิโยคกว่า ยามลูกหายแม่ห่วงคอยดวงตา                  ยามลูกมาแม่ลดหมดห่วงใย ฯ รักของใครไม่เท่าศักดิ์รักของแม่       รักแน่แท้แม่รักอยู่ไม่รู้สร่าง ศัตรูร้ายก็ไม่กรายมากั้นกาง            ถึงรักนางรักนายก็ไม่เกิน แม้รักยศรักศักดิ์อัครฐาน                 รักการงานสารพันรักสรรเสริญ รักสนุกทุกสถานสำราญเทอญ          รักไม่เกินรักของแม่รักแท้เอย ฯ แม่ตื่นก่อนนอนทีหลังระวังลูก จิตท่านผูกเพียรระวังตั้งรักษา ยุงจะกินริ้นจะกัดก็พัดพา       บางเวลาแม่ไม่หลับระงับเลย ฯ เมื่อลูกใหญ่วัยถ้วนควรศึกษา    แม่ก็พาลูกรักไปฝากให้ จะเสียทุนหนุนค่าวิชาไป           ถ้ามีให้แล้วไมขัดเป็นสัจจริง ถึงไม่มีบางทีก็กู้เขา                จะหนักเบายอมลูกไปทุกสิ่ง สู้ตรากตรำทำงานกันจริง  ๆ      เพื่อแลกสิ่งทรัพย์ได้มาให้เรา เมื่อลูกเสร็จการศึกษาวิชาเชี่ยว  แม่คนเดียวดีใจใครจะเท่า เมื่อลูกหาทรัพย์ได้ใจท่านเบา    เพราะท่านเฝ้าปลูกฝังหวังให้ดี ฯ ไม่มีความรักใดจะยิ่งใหญ่เท่ากับความรักของแม่ ฯ แม่รักลูกปลูกฝังทางศึกษา       อีกจรรยาแม่อบรมบ่มนิสัย แม่รักลูกปกป้องคุ้มผองภัย      ลูกรักแม่ก็จงได้กตัญญู ฯ มีเพื่อนอื่นหมื่นแสนไม่แม้นแม่           เป็นเพื่อนแท้แม่เกล้าเฝ้าอุปถัมภ์ เป็นทั้งแม่ เพื่อน ครู อยู่ประจำ            ทุกเช้าค่ำรักห่วงดังดวงใจ ให้กำเนิดเกิดกายสายโลหิต     แม่ไม่คิดหน่ายรักพลิกผลักใส เป็นแม่พระแม่เรือนแม่เพื่อนใจ           แม่เหมือนนัยธรรมคุตสุดบูชา ฯ มารดาเป็นมิตรในเรือน แม่ เป็นครูผู้สอนแต่ตอนต้น             แม่เป็นคนอุดมพรหมวิหาร แม่มีเมตตา  กรุณา มุทิตาการ          แม่มีญานอุเบกขาเป็นอารมณ์ แม่เหมือนพระอรหันต์อันสูงสุด         แม่หวังบุตรธิดาอย่าขื่นขม แม่กับลูกผูกมิตรจิตชื่นชม              แม่จึงสมสุภาษิตมิตรในเรือน ฯ อันมวลมิตรอื่นใดหาไม่ยาก            หาลำบากยิ่งแท้แม่มาตรฐาน ผู้เป็นพรหมเป็นพระบุรพาจารย์         ควรแก่การเทิดไว้ไหว้บูชา หมดอื่นหมื่นหมดไปหาใหม่แก้        หากหมดแม่แล้วไม่มีที่จักหา เป็นทั้งมิตรแม่ประเสริฐแต่เกิดมา      ร่วมชายคาเรือนตนแม่คนเดียว ฯ วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่        แม่เจ็บท้องแท้เท่าไรมิได้บ่น การอุ้มท้องกว่าจะคลอดรอดเป็นคน  เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร แม่เจ็บจนเจียนขาดใจในวันนั้น         กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส ได้ชีวิตแล้วก็หลงระเริงใจ               ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา ฯ ไม่มีแม่คนใดมีสุข  ถ้ารู้ข่าวว่าลูกมีทุกข์  แต่มีหลาย ๆ ลูกมีความสุข ลืมคิดถึงความทุกข์ของพ่อแม่ ฯ แม่สละสวยสละสาวคราวอุ้มท้อง      แม่ไม่ร้องแม่ไม่บ่นแม่ทนได้ แม่เฝ้าถนอมจนครรภ์แก่แม่เต็มใจ     จะหาใครเหมือนแม่แพ้ทุกคน ครบเก้าเดือนเคลื่อนคลอดรอดชีวิต    แม่ใกล้ชิดลูกน้อยคอยฝึกฝน แม่ลำบากอย่างไรใจแม่ทน              สายเลือดข้นเต้าแม่กลั่นปันลูกกิน แม่ป้องริ้นป้องไรมิให้ผ่าน                แม่สงสารห่วงลูกยากว่าทรัพย์สิน แม่เห่กล่อมยามนิทราเป็นอาจิณ       แม่ไม่ผินแม่ไม่ผันทุกวันมา ยามลูกสุขแม่สุขสมอารมณ์ชื่น                   ยามลูกขื่นแม่ขมระทมกว่า ยามลูกไข้แม่อดนอนร้อนอุรา           ยามลูกยาอับโชคแม่โศกใจ คราลูกหิวแม่หิวกว่าน้ำตาร่วง           แม่เป็นห่วงดิ้นรนหาเอามาให้ แม้แม่อดหมดข้าวปลาไม่ว่าไร                   แม่สละได้ลูกอิ่มแปล้แม่ทนเอา ใครไหนเล่าเฝ้าอบรมบ่มนิสัย           แม้เติบใหญ่ไม่ท้อถอยคอยนั่งเฝ้า พระคุณเลิศลูกโศกช่วยบรรเทา         ใครไหนเล่ารักมั่นแท้แม่ฉันเอง ฯ ดวงใจแม่สะอาดแท้กว่าทุกสิ่ง                   ดวงใจแม่สะอาดยิ่งกว่าสิ่งไหน ดวงใจแม่สะอาดเกินกว่าสิ่งใด                   ดวงใจแม่มีไว้เพื่อลูกตน ฯ โย  มาตรํ  ปิตรํ  วา                       มจฺโจ  ธมฺเมน  โมทติ อิเธว  นํ  ปสํสนฺติ                          เปจฺจ   สคฺเค  ปโมทตีติ บุคคลใดเลี้ยงดูมารดาบิดาโดยธรรม  นักปราชญ์ทั้งหลายย่อมสรรเสริญ บุคคลนั้นในโลกนี้  เขาละโลกนี้ไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์ ฯ ๐ แม่คือโคมทองสว่างไสว แม่คือผู้สร้างทางเดินเจริญไกล             แม่คืออุ่นใจผ้าห่มต้านลมแรง แม่คือร่มไทรไพศาลกันแดดฝน            แม่คือสายชลเลี้ยงใจไม่เหือดแห้ง แม่คือมิตรแท้ในเรือนใจไม่เปลี่ยนแปลง  แม่คือกำแพงปกป้องผองพาลภัย แม่คืออาจารย์คนแรกแจกความรู้          แม่คือผู้ปลอบอารมณ์คราตรมไหม้ แม่คือผู้ปลอบอารมณ์คราตรมใจ           แม่คือคนใช้ติดตามประจำนาย แม่คือบันใดก้าวเดินเผชิญโลก              แม่คือผู้โลกธงชัยเชียร์ให้ผ่าน แม่คือนักร้องกล่อมทรวงชื่นดวงมาลย์    แม่คือสะพานเนียวแน่นเชื่อมแผ่นดิน แม่คือผู้คลายความเศร้าของลูกแน่        แม่คือผู้รักแท้ที่สุขใจไม่สร่างสิ้น แม่คือธนาคารคอยจ่ายให้เป็นอาจิณ      แม่คือพรหมินทร์สูงส่งดำรงธรรม แม่คือผู้ตายแทนลูกได้อยู่ทุกเมื่อ         แม่คือก้อนเนื้อนมสดรสหวานฉ่ำ แม่คือรถเรือจูงผู้มุ่งนำ                       แม่คือพระอรหันต์อันเลิศล้ำประจำใจ ฯ ลูกขอกราบเคารพนบแทบเท้า                   ด้วยความเศร้าโศกใจจนแทบสิ้น จิตเลื่อนลอยสะท้อนหาน้ำตาริน       เฝ้าถวิลสุดซึ้งถึงพระคุณ ทั้งสองเต้าเฝ้าอาวรณ์คอยป้อนลูก    ความรรัพันผูกแนบแน่นแสนอบอุ่น ยอมทนทุกข์ทรมาณด้วยการุณ         โอ้เป็นบุญลูกแท้มีแม่ดี ฯ สุริยาถึงคราก็ลาลิบ                       ผกาทิพย์ยังพรากจากสวรรค์ รักของแม่แท้ประจักษ์หลักสำคัญ     ไม่มีวันสร่างซาร้างลาไกล ฯ พระคุณท่านนั้นประมาณไม่สิ้นสุด      แม้สมมติแผ่นดินสิ้นแห่งหน เป็นหมึกน้ำตำละลายในสายชล        ให้ทั่วแห่งหนมหาสมุทรสุดนที แล้วเอาเขาพระสุเมรุที่เด่นหล้า         เป็นปากกาจุ่มหมึกบันทึกที่ เอาท้องฟ้าเป็นกระดาษวาดคดี    แล้วประกาศบุญคุณมีของมารดา เขียนจนสิ้นดินฟ้ามหาสมุทร       เขียนจนสุดพระสุเมรุที่เด่นหล้า ก็ไม่สิ้นสุดบุญคคุณมากดา        จึงนับว่าใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งใด ฯ ครบกำหนดวาระปฏิสนธิ์       เจ็บปวดล้นโศกาน้ำตาหลั่ง ทั้งหนาวร้อนด่าวดิ้นสิ้นพลัง   ดวงชีวังแทบวายตายทั้งเป็น พ้นวิกฤติชีวิตอยู่คู่เรือนร่าง    ทุกสิ่งอย่างไม่เหมือนเก่าเท่าที่เห็น วีรกรรมน่าทึ่งหนึ่งประเด็น      ตั้งแต่เช้าจรดเย็นทุกข์ทรมาน ฯ