ใกล้เอ๋ยใกล้ค่ำ ยามเย็นย่ำ ลมปลิว ระริ่วผ่าน
ระฆังกลอง หง่องเหง่ง เป็นกังวาน ขับคำขาน เสียงสวดแว่ว แผ่วไกลไกล
กลางทุ่งหญ้า ดอกไม้ปลิว ระริ่วล่อง กลางบึงหนอง มาลีโบก โยกไสว
กลางทุ่งนา ยอดข้าว ก็เกว่งไกว กลางพงไพร พระพายผ่าน ซ่านอนู
สุริยนต์ลาร่ำก็ค่ำแล้ว ยินเสียงแว่ว หรีดหริ่ง ยิ่งเพลินหู
หิ่งห้อยน้อย ระยิบยับ จับลำพู วิหคคู่ บินลับ กลับรังนอน
ดาวดวงน้อย ท้าแรง แสงจันทร์ผ่อง เมื่อพี่มอง ดั่งต้องมนต์ ภาพหนก่อน
เหมันต์กลาย พี่มีเจ้า เฝ้าเว้าวอน ยากจะถอน ให้ดวงจิต คิดลืมเอย…..
ระฆังกลอง หง่องเหง่ง เป็นกังวาน ขับคำขาน เสียงสวดแว่ว แผ่วไกลไกล
กลางทุ่งหญ้า ดอกไม้ปลิว ระริ่วล่อง กลางบึงหนอง มาลีโบก โยกไสว
กลางทุ่งนา ยอดข้าว ก็เกว่งไกว กลางพงไพร พระพายผ่าน ซ่านอนู
สุริยนต์ลาร่ำก็ค่ำแล้ว ยินเสียงแว่ว หรีดหริ่ง ยิ่งเพลินหู
หิ่งห้อยน้อย ระยิบยับ จับลำพู วิหคคู่ บินลับ กลับรังนอน
ดาวดวงน้อย ท้าแรง แสงจันทร์ผ่อง เมื่อพี่มอง ดั่งต้องมนต์ ภาพหนก่อน
เหมันต์กลาย พี่มีเจ้า เฝ้าเว้าวอน ยากจะถอน ให้ดวงจิต คิดลืมเอย…..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น